- Οδησσός
- I
Ονομασία δύο αρχαίων πόλεων.1. Ελληνική πόλη που είχε χτιστεί από Μιλήσιους αποίκους τον 6o αι. π.Χ. και γρήγορα εξελίχθηκε σε εμπορική. Μαζί με τις ελληνικές πόλεις Τόμι, Καλλατία, Μεσημβρία και Απολλωνία, αποτέλεσε την εκεί ελληνική Πεντάπολη. Ο Προκόπιος την αναφέρει σαν φρούριο που επισκευάστηκε από τον Ιουστινιανό. Είναι η σημερινή Βάρνα της Βουλγαρίας, όπου έχουν βρεθεί πολλές ελληνικές επιγραφές και άλλες αρχαιότητες.2. Πόλη της ευρωπαϊκής Σαρματίας, η σημερνή Οδησσός.IIΠόλη (1.029.000 το 2003) στη νότια Ουκρανία, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας (33.300 τ.χλμ.)· σύγχρονη πόλη, στη δυτική ακτή του Κόλπου της Ο. (Εύξεινος Πόντος), έχει σημαντικό εμπορικό λιμάνι και είναι ναυτική βάση. Η πόλη έχει σχέδιο τετραγωνικό με ευρείες και κανονικές κάθετους οδούς. Από τα πολυάριθμα μνημεία της, στα οποία κυριαρχεί ο νεοκλασικός ρυθμός, άξια μνείας είναι η ορθόδοξη μητρόπολη και άλλοι ναοί. Είναι έδρα πανεπιστημίου, ιατρικής, μηχανικής, γεωπονικής, παιδαγωγικών σχολών, ακαδημιών, ωδείου και τεχνικών σχολών, πλούσιας πινακοθήκης, αρκετών μουσείων, βιβλιοθηκών και αστεροσκοπείου.Η Ο. είναι γεωργικό κυρίως κέντρο με εργοστάσια φαρμακευτικών προϊόντων, μεταλλομηχανουργίας, ειδών διατροφής, ενδυμασίας, υαλουργίας, διυλιστήρια πετρελαίου και κινηματογραφικά στούντιο.Ιστορία. Το έδαφος της πόλης ήταν κατοικημένο από τους αρχαιότατους χρόνους· οι Έλληνες είχαν εγκαταστήσει όχι μόνο διάφορα σημεία προσέγγισης, αλλά ίδρυσαν εκεί την αποικία της Ο. Η αρχαία πόλη, που καταστράφηκε τον 3o και τον 4o αι. μ.Χ., δεν αναφέρεται από τότε επί μια χιλιετηρίδα. Στην τοποθεσία της πόλης εμφανίστηκε αργότερα το χωριό Χατζήμπεη, του οποίου οι οικιστές ήταν Έλληνες, το οποίο αργότερα κυριεύσανε οι Τούρκοι, οι Λιθουανοί, οι Τάταροι, και, τέλος, οι Τούρκοι. Με τη συνθήκη του Ιασίου (1792) ολόκληρη η περιοχή περιήλθε στη Ρωσία και αποφασίστηκε η κατασκευή του λιμανιού και η ίδρυση της πόλης, που αναπτύχθηκε γρήγορα, αρχικά ως λιμάνι φόρτωσης δημητριακών και αργότερα, όταν συνδέθηκε με το ρωσικό σιδηροδρομικό δίκτυο, ως βιομηχανικό κέντρο. Κατά τα πρώτα χρόνια του 20ού αι. στην Ο. έγιναν κινήματα εργατών, που έφτασαν στο αποκορύφωμα τους το 1905 με την ανταρσία του πολεμικού πλοίου Ποτέμκιν. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης καταλήφθηκε από τα στρατεύματα διάφορων ευρωπαϊκών κρατών και κατά τον B’ Παγκόσμιο πόλεμο από τους Γερμανούς οπότε και υπέστη τεράστιες καταστροφές.Ο ελληνισμός της Ο. Η ελληνική παροικία της Ο. διατηρούσε, πριν την Επανάσταση, σχολείο και ναό. Πολλοί δήμαρχοι της πόλης υπήρξαν Έλληνες. Οι Έλληνες της Ο., που ξεπερνούσαν τις 15.000, ήταν θερμοί πατριώτες, γι’ αυτό και ιδρύθηκε εκεί, το 1814, η Φιλική Εταιρεία. Μετά την έναρξη της Επανάστασης, πολλοί Έλληνες πρόσφυγες καταφύγανε στην Ο., απ’ όπου, μετά τη δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους, επέστρεψαν στην Ελλάδα. Μεταξύ εκείνων που αποφοίτησαν από το ονομαστό λύκειο Ρισελιέ της Ο., ήταν οι Αλέξανδρος Ραγκαβής, Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, αδελφοί Λεβίδες, Γρηγόριος Καμπούρογλους κ.ά. Στην Ο. εξάλλου μεταφέρθηκε η σωρός του απαγχονισμένου οικουμενικού πατριάρχη Γρηγόριου Ε‘ και τάφηκε στον εκεί ελληνικό ναό, για να μεταφερθεί, τελικά, το 1871, στην Αθήνα. Γενικά, η Ο. υπήρξε το πολυπληθέστερο ελληνικό κέντρο της τσαρικής Ρωσίας. Η Ελληνική Κοινότητα Οδησσού, διαλύθηκε μετά την Οκτωβριανή επανάσταση. Οι αρχές της πόλης διατηρούν ως μνημείο το σπίτι όπου ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία, στο οποίο έχουν εντοιχίσει αναμνηστική ενεπίγραφη πλάκα.
Το θέατρο της όπερας και του μπαλέτου στην Οδησσό. Η σημαντική αυτή πόλη, με τη σύγχρονη εμφάνιση και τους ωραίους δρόμους είναι και αξιόλογο πνευματικό κέντρο, με πανεπιστήμιο, ωδείο, πλούσια πινακοθήκη, μουσεία και βιβλιοθήκες με μεγάλο αριθμό έντυπων. Στην πόλη αυτή ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία.
Dictionary of Greek. 2013.